En dan ligt er ineens MUISACHTIG veel sneeuw! Finny & Mac kijken hun ogen uit. Dik ingepakt tegen de kou trekken ze hun Olympische slee omhoog; Hop-hop-hop, de Muizenberg op!
“Ben je nog bang voor splinters in je muizenbillen Finny?” vraagt Mac met een ondeugende lach.
“Het maakt me allemaal niet uit Mac, dit is geweldig!” glundert Finny, terwijl hij een sneeuwvlok uit zijn kraaloogjes veegt.
Als ze bovenaan staan springen de muizenneefjes op de slee en dan… als in een achtbaan, gaat het eerst langzaam… En dan sneller….
En sneller… En SNELLER!!!
KRRRSSSHHHHHHHH…… De verse sneeuw kraakt als ze met hun slee onderaan hun Muizenberg tot stilstand komen. Mac heeft er een witte snoet van gekregen!
“NOG EEN KEEEEEEER!!!” roepen Finny & Mac in koor.
Ze rennen zó hard dat je zou denken dat ze door een Kattenmormel achtervolgd worden!
“Ga maar vast zitten Mac, ik zal je duwen. Dit lijkt een beetje op het sleeën over het mos* in de bossen!” grinnikt Finny.
*Lees hierover meer in ‘Schatreis, de avonturen van Finny & Mac‘
Mac piept verschrikt: “Je wordt toch niet wéér misselijk Finny?!”
“Neeee joh!” Finny lacht. Dit is niet zo eng; als we vallen, landen we lekker zacht!”
“Ben je er klaar voor Mac? Eén!”
“Twee!”
“DRIE! JoePIEIEIEP!!!”
En zo wordt er nog lang gerend, gegleden en gelachen in de sneeuw. Net zolang totdat de pootjes, oortjes en neusjes bijna stijf van de kou worden. Dan is het tijd voor warme chocolademelk bij de open haard van het Muizenhuis. Misschien wel met een blokje kaas op een prikkertje!
Vrolijke sneeuwpret-groetjes,
Sandra
Ik dacht dat ze wel toe zouden zijn aan een kaasfondue na zo’n tijd in de sneeuw, daar krijg je enorme honger van! Maar warme chocolademelk is ook heerlijk na in de sneeuw spelen, sorry heren: sporten. Als ze erna maar wel hun snorgaren weer netjes schoongepoetst hebben.