Tag: vakantie

Vandaag gaan de muisjes een bijzondere wandeling maken. Finny en Mac gaan wandelen over het Naturpfad Weltende. Dat is Duits voor ‘natuurpad naar het einde van de wereld’. Dat klinkt héél spannend; echt iets voor avontuurlijke muisjes (en mensjes)!

Finny en Mac bekijken de kaart met het kronkelende pad langs de rivier de Nister.

‘Dat wordt klimmen Mac!’ piept Finny.

En hup! Daar gaan de twee avonturiers. Ze klauteren over de rotsen en trippelen langs het water. Hoger en hoger, totdat ze het uitzichtpunt hebben bereikt. Zie je het bord dat op de boom zit? Dat is het bewijs dat de muizenneefjes het hoogste punt hebben bereikt.

JoePIEP! En nu genieten van het uitzicht:

Als de muisjes weer terug zijn bij het vakantiehuisje, staan de luie stoelen al klaar. Finny gaat er lekker voor liggen.
Mac niet. Mac is onrustig. Hij blijft maar op en neer lopen.

Finny kent zijn neef lang genoeg om te weten dat Mac een plannetje aan het bedenken is.

‘Wat ben je toch allemaal aan het doen Mac?’ vraagt Finny nieuwsgierig. Mac zegt niets, maar komt even later terug in zijn zwembroekje, met een grote handdoek over zijn pootje.

Huh???

Kijk nou; Mac heeft een muizenzwembad gevonden!

‘Aaahhhh pieieieiep….’ zucht Mac. Hij is helemaal in zjin nopjes met dit super-de-puper muizenzwembadje. Niet te diep, een beetje in de zon en een beetje in de schaduw… PIEPfect!
Dit vakantiehuisje krijgt 10 muizensterren van Mac!

Ik moet wel een beetje lachen; zien jullie wat er op de steen geschreven staat? ‘Hund’ is Duits voor ‘hond’…

Maar ik vertel dit niet tegen de muisjes hoor. Ik vind het veel te leuk dat ze zoveel plezier hebben. Even later komt Finny aangelopen. Hij heeft zich ook klaargemaakt voor een plons in het badje.

‘Kom erin Finny,’ piept Mac, het water is heerlijk!’

Tja, wie zou dit niet fijn vinden; eerst een mooie wandeling en daarna ontspannen in het zwembad. Wat een muizenleven! Of moet ik zeggen; luizenleven?

Vrolijke groetjes,
Sandra

Finny & Mac beleven graag nieuwe avonturen, dus ze gaan (bijna) altijd mee op vakantie. Liefst proberen ze de hele dag nieuwe kaasjes uit, maar dat is niet zo slim. Muisjes met een kogelrond buikje kunnen niet hard wegrennen als een Kattenmormel op ze jaagt.

Maar als je regelmatig een wandeling maakt, blijf je fit. Zeker als je veel berg-op en berg-af gaat. Daar krijg je gespierde pootjes van!

‘PIEP poeh’ zucht Finny, ‘we zijn bijna boven Mac!’ Net vóór de top staat Finny uit te blazen, met zijn pootjes in zijn zij. Finny vindt wandelen in de bergen leuk, maar hij is niet zo’n berggeit eh… bergmuis als Mac.

Mac haalt Finny met grote stappen in.

Terwijl Finny nog aan het klimmen is, geniet Mac al van het uitzicht.

Onderweg is er natuurlijk (vaak) tijd voor een muizenhapje. De muizenneefjes eten niet alleen maar kaas hoor; een stukje appel gaat er ook goed in. Bovendien lessen appeltjes ook de dorst!

Als de muisjes bijna terug zijn bij het vakantiehuisje, krijgt Finny extra energie. Kijk maar; als ze over de brug lopen, trippelt Finny zelfs vrolijk voorop, want hij weet wat hen te wachten staat. En wat dat is???

Ahaaa! Er staan twee heerlijke luie stoelen klaar.

Schoenen uit, pootjes omhoog, gezellig samen de avonturen van deze vakantiedag doornemen. Proost muizenmannen!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Finny en Mac komen bij een wandeling in Drenthe een toren tegen. Niet zo maar een toren, maar een uitkijk toren.

‘Kom Finny, daar gaan we in klimmen! Ik weet PIEP zeker dat we dan een heel mooi uitzicht hebben.’ Mac rent zo hard als zijn kleine pootjes hem kunnen dragen naar de trap en Finny trippelt achter hem aan.

De eerste treden zijn makkelijk. Muisjes kunnen goed klauteren en een trap is geen probleem. Een beetje hoger in de toren is er geen trap meer. Je moet nu met een steile ladder omhoog. En die ladder is gemaakt voor mensenbenen en niet voor muizenpootjes…

Maar natuurlijk geven Finny en Mac niet op! Mac trekt zichzelf omhoog aan de treden van de ladder. Finny kijkt het kunstje van Mac af en doet hetzelfde.

Niet veel later zijn ze hoog genoeg uitgekomen om over het hek van de toren te kunnen kijken. Wat een mooi uitzicht! Ineens gaan Mac’s oren stijf overeind staan. Ziet hij iets bijzonders? Een Kattenmormel misschien?

‘Wat zie je Mac?’ vraagt Finny nieuwsgierig.
’Ik kan het niet geloven Finny! Er lopen hier Schotse Hooglanders, PIEP!’ Macs kraaloogjes stralen.

Aha! Ik snap waarom Mac zo enthousiast is. Schotse Hooglanders zijn runderen uit Schotland. En weet je wie er ook uit Schotland komt? Mac!!

Mac rent als een dolle muis van de ladder en de trap af. Eenmaal beneden rent hij in de richting waar hij de Schotse Hooglanders heeft zien grazen. Ik denk dat hij een praatje met ze wil maken. Misschien wel in het Schots?

Aha! Daar is de eerste al. Mac zwaait naar het grote, rossige beest. Finny is onder de indruk van de horens. Poeh… Als je niet uitkijkt prikken die horens zó in je muizenbillen!

Mac begint van alles te roepen naar de Schotse Hooglander:
‘HULLO! HOO ARE YE?’

Finny weet niet goed wat hij zegt, maar het klinkt een beetje als ‘hallo’?

Het grote beest lijkt niet onder de indruk. Hij loopt gewoon verder. Nou moe! Wat is dat nou. Dat is niet erg beleefd?

Mac haalt zijn schouders op. Hij heeft nog wel een lesje voor Finny:
’Dat was een vrouwtje, een koe. Dat zie je aan de horens; die krullen omhoog. Kijk PIEP! Daar loopt een mannetje, een stier. Zijn horens wijzen naar voren.’

Oh ja! Ik zie het ook! Kijk maar op de foto hieronder:

Het is wel duidelijk dat Mac als Schotse muis, veel over Schotse Hooglanders weet. En nu weten wij het ook!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Finny & Mac gaan met ons mee naar Drenthe. Ze willen wel eens weten waarom de bedden in Drenthe zo interessant zijn.
Bedden in Drenthe? Oh, de muisjes bedoelen hunebedden!

Als de muizenneefjes aan het wandelen zijn, ziet Finny ineens een bord.
‘Hee Mac,’ piept Finny blij, ‘we hebben er eentje gevonden, het staat op het bord; hu-PIEP-bed D52. Hmmm…’ Finny wrijft over zijn snuitje. ‘Waarom heet dat bed D52? Dat is een rare naam!’

‘Wat een vreemd bed!’ Mac staat een beetje raar te kijken naar de stapel grote stenen voor hem.

‘Er staat een mens bij het hu-PIEP-bed; dan moet het wel bijzonder zijn! Maar het ziet er niet eh… zacht uit?’ Mac schudt zijn muizenbolletje. ‘Mensen zijn rare wezens. Maar ze houden ook van kaas. Dus misschien zien ze iets dat wij niet zien? Kom Finny! We gaan dichterbij kijken!’

De muisjes vinden het maar een gek iets, een hunebed. Ze besluiten er bovenop te klimmen. Je weet tenslotte nooit?

Als ze het hunebed aan alle kanten bekeken hebben, weten ze het zeker;
’Een hu-PIEP-bed is gewoon een berg stenen!’ piepen ze zó hard, dat het in Friesland zelfs te horen is.

Het is tijd om de muizenmannen iets meer te vertellen over hunebedden. Ik leg ze uit dat het niet zomaar een berg stenen is. 5.000 Jaar geleden hebben mensen deze stenen op elkaar gestapeld, om er een begraafplaats van te maken. De stenen zijn heel zwaar; wel 20.000 kilo per steen!

Finny kijkt moeilijk. Hij is even stil, maar piept dan; ‘Dat zijn wel 1.500 kazen per steen! Pffff… PIEP! Dat is heel zwaar!’
’Dat moeten hele sterke mensen geweest zijn!’ piept Mac met grote ogen.

Een dag later komen we bij een ander hunebed aan.

Finny wijst naar het hunebed, dat er heel anders uit ziet dan het hunebed van gisteren.
’Ik denk dat deze kapot is Mac. De stenen die er bovenop liggen, zijn gevallen!’

Mac reageert niet. Hij ziet iets anders in de verte. Zien jullie het ook? Er ligt nóg een hunebed.

De muisjes wandelen er naartoe.
’Deze ziet er veel beter uit Mac!’ piept Finny.

Finny heeft gelijk. Kijk eens hoe mooi al die zware stenen op elkaar liggen?

Dat willen Finny & Mac natuurlijk goed onderzoeken. Mac kijkt voorzichtig of er geen Kattenmormels onder de stenen zitten. Je kunt als muisje niet voorzichtig genoeg zijn.

Finny en Mac kijken hun ogen uit, terwijl ze onder het hunebed door lopen. Jammer genoeg zijn het geen zware kazen, anders hadden ze er een stukje uit kunnen knabbelen.

Finny heeft een idee: ‘Zullen we het andere hu-PIEP-bed repareren Mac? Als we elkaar helpen, lukt het ons vast wel om er een steen op te leggen. Dan is hij weer als nieuw!’

De muisjes trippelen blij naar het hunebed dat kapot is en zoeken een mooie steen uit.

‘Eén-twee-PIEP!!’
Finny & Mac tillen de steen op en schuifelen er voorzichtig mee naar het kapotte hunebed.

Met veel gezucht en gePIEP lukt het om de steen bovenop een grote steen van het hunebed te tillen.

Nog een beetje draaien…

‘JoePIEP!!’ piept Finny uit volle borst. ‘Wij zijn de geweldigste, beste, sterkste hu-PIEP-bedden bouwers van de hele PIEP wereld!’

Max schudt zijn muizenhoofdje. Gekke Finny!
’Kom Finny, ik heb honger gekregen van al dat gesjouw. Ik heb nog een stukje kaas in mijn rugzak zitten. Zullen we een plekje in het zonnetje zoeken om te gaan eten?’

Natuurlijk vindt Finny dat een goed plan! Niets smaakt zo lekker als een stukje kaas als je zo hard hebt gewerkt.

Mocht je binnenkort in Drenthe zijn, zou je eens kunnen kijken of je kleine steentjes op het hunebed ziet liggen. Misschien is dat het werk wel van Finny & Mac!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Finny en Mac gaan graag met ons mee op vakantie. Net zoals wij, vinden ze het leuk om door de bossen te wandelen. Altijd op zoek naar avonturen. En natuurlijk smaken broodjes en kaasjes het lekkerste als je in de natuur bent. En de broodjes in Duitsland zijn natuurlijk het lekkerste van allemaal.

De muizenmannen lopen voorop. Ze wijzen graag de weg. Al moet je wel uitkijken; muisjes volgen graag hun neusjes. Dus als ze iets lekkers ruiken, veranderen ze soms de route.

Dit bordje op de boom vinden ze een beetje vreemd.

‘Wat is OH?’ piept Mac.
‘Er staat ook een pijl bij,’ piept Finny, ‘maar wat betekent dit? Dat we nu de lucht in moeten?’ Mac begint te lachen. ‘Als je naar beneden valt, roep je wel OH OH!’

Een stukje verder staat een bordje op de grond. Op muizenhoogte! Natuurlijk willen de muisjes hier graag mee op de foto. Kijk! Het bewijs dat ze écht in Duitsland zijn. En een echte wandeling hebben gemaakt. Net als de grote mensen!

Mac vindt het wel raar dat er geen pijltje bij dit bordje staat. Hoe weet je nou of je de goede kant op gaat? Mac wrijft met zijn pootjes over het paaltje. Misschien zit er een pijltje verstopt onder al dat groene mos?

Finny vindt het maar niks, want het paaltje staat los. ‘Kijk uit Mac, dadelijk duw je het paaltje omver!’ Maar het is al te laat…..

Het paaltje valt om… En rolt…. En rolt…. Hupsakeeee! Zo naar beneden! Mac stuift er achteraan. ‘Help me mee Finny!’ piept hij.
Finny haalt zijn schoudertjes op. Het is ook altijd hetzelfde. Mac doet iets doms en ik moet hem helpen om het op te lossen!

Maar natuurlijk laten de muisjes zo’n bordje ook niet zomaar ondersteboven op het pad liggen. Gelukkig hebben ze net een lekker Duits broodje op. Dus ze hebben energie voor 10!

Terwijl Finny het boomstammetje tegen houdt, klimt Mac er bovenop.
‘Zo gaat ie goed Finny! Nog maar een klein stukje en dan kunnen we hem overeind zetten.’

‘Eén… twee… PIEP!!’

Kijk nou, het is gelukt!
Finny en Mac hebben het bordje weer op zijn plek gezet. Wat goed!

‘Eh… Finny??? Ik weet het niet hoor? Volgens mij is het niet goed? Ik piep geen Duits, maar het ziet er een beetje anders uit dan eerst?’ Mac krabbelt achter zijn oren terwijl hij naar het bordje kijkt.
‘Het is goed Mac, we moeten verder,’ piept Finny. ‘Blauw is de lucht en de bomen zijn groen. Dus het klopt, want de lucht staat nu boven. Kom, we moeten verder!’

En daar gaan de muisjes weer. Avonturen en kaasjes let op; Finny en Mac komen eraan!

En als er iemand verdwaalt in de Duitse bossen; wij weten van niets. Ssssstttt….

Vrolijke groetjes,
Sandra

_{Dit verhaaltje draag ik op aan (schoon)pa, fan van het eerste uur.
Hopelijk geniet je hierboven ook nog van de avonturen van de malle muizenmannen pa! xxx}

Finny & Mac kijken hoe de donkere wolken zich boven het IJsselmeer verzamelen. Best wel spannend! Zou het gaan stormen?

Gelukkig hebben ze hun warme mantels aan. Met grote mutsen, waar hun muizenoren de ruimte hebben als het gaat regenen. En óp die mantels is ook ruimte voor… De Friese vlag!

Kijk, zo kun je als muisje voor de dag komen in Hindeloopen!

Wat een mooie haven! Zouden hier ook piratenschepen komen?
Finny en Mac klauteren naar boven om te kijken wat er op het bord bij de haven staat. Misschien staat er wel iets over piraten op?

Nee, geen piratenboten in Hindeloopen. Maar wel veel mooie vissersboten.

‘Kijk Finny!’ Mac wijst naar het dorpje Hindeloopen in de verte. ‘Dat is een sluis!’
Finny kijkt Mac vragend aan. ‘Wat is een sluis?’
‘Ik zal het laten zien, kom!’ Mac trippelt vrolijk naar de sluis toe. Finny volgt nieuwsgierig.

‘Kijk!’ piept Mac. ‘Achter die deuren staat het water hoger. Ze houden het water tegen. Aan de andere kant zijn ook deuren. Als er een boot aan komt, gaan de deuren open. De boot vaart door de deuren. Dan gaan de deuren dicht en dan kan laat de sluiswachter het water zó stromen, dat de boot op de goede hoogte komt. En de sluis beschermt ook tegen het wilde zeewater als het stormt!’ Mac kijkt opzij en ziet dat Finny helemaal niet oplet.

‘Hee Finny PIEP! Ik ben iets uit aan het leggen, luister je wel?’ Het blijft stil, dus Mac draait zich ook om. Wat ziet Finny?

‘Volgens mij gaat het stormen Mac! Het wordt zó donker!’ Finny ziet een beetje bleek om de neus.
Inderdaad… die wolken zijn niet voor de poes!

Voorzichtig trippelen de muisjes over de steiger. Gelukkig zijn er nog geen grote golven, anders zouden ze zó het water in spoelen!

Maar Finny & Mac hebben iets anders gezien. Iets waardoor ze zich een beetje veiliger voelen. Ook al komen er donkere, dreigende wolken aan.

Weet je wat ze ontdekt hebben? Het reddingboothuisje van Hindeloopen!

‘Als de golven ons wegspoelen, komt de reddingsmaatschappij ons redden, joePIEP!’ piepen Finny & Mac in koor.

Oei… Ik weet iets dat de muisjes niet weten…

Er zit geen reddingsmaatschappij meer in dit huisje, maar een winkeltje dat vandaag toevallig niet open was.

Maar, geen zorgen! Natúúrlijk heeft de reddingsmaatschappij een reddingsstation in Hindeloopen. En het is zelfs véél groter dan dit kleine huisje, dus ze kunnen iedereen veilig houden. Op het water en op het land!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Zoals jullie misschien in het vorige verhaaltje hebben gelezen, willen Finny & Mac héél graag varen. En dan is het een feest als je de volgende ochtend naar buiten loopt en je ziet…

Een boot!

De bekertjes aardbeienlimonade worden vlug leeg gedronken. Geen tijd te verliezen!

Vlug de klompjes en zwemvesten aan. Ze hebben zelfs een reddingsboei meegenomen!
Zouden ze bang zijn dat de reddingsvesten niet goed genoeg zijn na al die Friese kaasjes van gisteren?

Klepper-de-klep-klap! Finny & Mac trippelen over de steiger naar de boot. Het is een sloep. Je kunt lekker beschut zitten onder de kap. Een goede bescherming tegen regen, wind en veel zon. En overvliegende roofvogels natuurlijk!

Maar Finny & Mac gaan niet onder de kap zitten. Natuurlijk niet. Avontuurlijke muisjes gaan naast de stuurman zitten! En er wordt heel wat afgePIEPt.

‘Hee PIEP! Dat kan ik ook!’ roept Mac. ‘In onze auto zit ook zo’n stuur.’ Mac beweegt met zijn pootjes alsof hij de sloep aan het besturen is.
Finny is eerst nog wat stil. Hij klemt de reddingsboei stevig tussen zijn pootjes. Iets later lijkt Finny zich een stuk beter te voelen. De muisjes staan met zijn tweetjes bovenop de routekaart te springen.

Onze stuurmuizen weten het zeker; we varen PIEP verkeerd!

Als we even niet opletten, hangen de twee muizenneefjes aan het stuurwiel.
‘PIEP ahoy!’ roepen ze in koor.

Ho ho ho, kleine muizenmannen. Dit is veel te gevaarlijk. Als jullie je stuurmuiskunsten uit willen proberen, dan doe dat maar op een muizenbootje. We plukken de muisjes van het stuurwiel af en zetten ze vóór op de sloep.

Al snel blijkt dat niet zo’n goed idee. Wát een herrie kunnen die twee maken!

‘PIEP PIEP! We moeten naar LINKS!’ piept Mac. ‘Nee PIEP! Naar rechts!’

Totdat het ineens héél spannend wordt. We varen recht op een brug af! Kunnen we daar wel onderdoor? Onze hond Toryn komt een kijkje nemen…

Geen zorgen muisjes. De brugwachter doet de brug voor ons open!

Wát een avontuur!

De rest van de tocht zijn onze stuurmuizen een stukje rustiger. Er wordt alleen gepiept als ze vinden dat we een langzamer bootje in moeten halen: ‘Volle kracht vooruit PIEP!’

Wat een mooie dag op het water!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Toen we vertelden dat we naar Friesland gingen, wilden Finny & Mac héél graag mee! Ik denk dat ze graag een stukje Friese kaas willen proberen. Ze hebben voor het bezoek aan Friesland zelfs speciaal hun PIEP-kleine, KAAS-gele klompjes aan getrokken.

Natuurlijk bezoeken we de hoofdstad van Friesland; Leeuwarden. Finny & Mac vinden het daar muisachtig leuk en ik zie wel waarom. Jullie ook?

Even vlug op de foto met een paar grote klompen en dan klepper-de-klep-klap-klep rennen de muisjes weer weg. Volgens mij rennen ze naar de kaaswinkel; van een paar uur stil in de auto zitten krijg je honger!

We wandelen verder naar de Oldehove. Dat is een mooie, scheve toren en de trots van Leeuwarden. Finny vindt het maar raar dat de toren scheef staat. Hij laat aan Mac zien hoe moeilijk het is om lang scheef te staan; dan val je om! Wat als de toren óók om valt?

Finny wil graag een pootje helpen om de Oldehove weer recht te zetten:

Niet doen Finny! De mensen hier zijn trots op hun scheve toren. Het is juist bijzonder dat hij een beetje scheef staat. Ze houden hem goed in de gaten, hij valt heus niet om. Als alles recht zou staan in de wereld, dan zou dat héél saai zijn.

Opeens rent Mac weg. Wat heeft hij gezien? Een… leeuw?

‘JoePIEP!’ piept Mac. ‘Daarom heet het hier LEEUWarden!’
Finny kijkt ondeugend: ‘En ik durf de leeuw onder zijn tong te kriebelen!’

Ja ja, heel dapper Finny. Misschien moeten we een keer op bezoek gaan bij échte leeuwen. Volgens mij ren je dan héél hard weg op je kleine klompjes!

Weet je wat je ook kunt doen in Leeuwarden? Je kunt op zoek gaan naar mini mensjes! Dat zijn kleine poppetjes, die nog kleiner zijn dan Finny & Mac. De muizenneefjes zoeken graag mee. Ze rennen op hun klompjes door de straten terwijl ze naar mini mensje speuren.

‘Dáár!’ Finny wijst naar een kleurrijke muur.
Inderdaad! Daar staan een paar mini mensjes op de rand; ze lijken hard aan het werk te zijn.

De muisjes hebben geen geduld om lang te blijven kijken. Ze rennen door de straten, op zoek naar nog meer mini mensjes.

Het duurt niet lang of Finny en Mac vinden er nog meer. Nu in een gat in de muur:

Opeens hebben de muizenneefjes geen oog meer voor mini mensjes. Ze hebben iets anders gezien; water. En dat niet alleen. Bootjes!

‘Kijk nou Finny, je kunt hier varen!’

Mac en Finny zien zichzelf al op het dek staan.
Alletwee als kapitein natuurlijk. PIEP ahoy!

Hmmm…. Het zal moeilijk worden om dit uit hun muizenbolletjes te krijgen. Misschien moeten we even terug naar de kaaswinkel, anders springen ze nog aan boord bij vreemde mensen. En niet iedereen houdt van muisjes, ook al hebben ze mooie klompjes aan…

Wordt vervolgd!

Vrolijke groetjes,
Sandra

We gaan op vakantie naar Zuid Limburg en wie nemen we mee? Finny & Mac natuurlijk!
Ze kijken hun ogen uit in het Limburgse heuvelland. En weet je wat zo fijn is aan heuvels? Als je bovenaan staat, heb je een mooi uitzicht!

Finny stippelt de route al uit:
‘Kijk Mac, als we zó lopen, dan kunnen we vast ergens een stukje Limburgse vlaai eten.’
‘Limburgse vlaai?’ piept Mac. Hij kijkt Finny schuin aan. ‘Wat is vlaai?’
Finny begint te lachen. ‘Ik dacht dat jij dat wel zou weten Mac! Een vlaai is een lekker taartje. Meestal zit er fruit in. Bijvoorbeeld abrikoosjes of kersen.’

Een lekker stukje Limburgse vlaai, daar hebben de muisjes wel oren naar.
Pantoffels uit, wandelschoenen aan, rugzak op en daar gaan ze!

Onderweg komen ze een boomgaard tegen.

Mac’s ogen worden groot. ‘Ik geloof niet dat ik ooit zoveel appeltjes gezien heb Finny. Jammer dat ze niet in onze rugzak passen, anders zou ik het wel weten. Appeltaart… Appelmoes… Appelflappen… Pannenkoeken met appel…’
Finny geeft Mac een duwtje. ‘Komop Mac, doorlopen! Dadelijk krijg je nog een appelflauwte!’

Als de muizenneefjes verder lopen, kiezen ze een hele bijzondere weg. Finny weet hoe zo’n weg heet en hij vertelt het graag aan Mac.

‘Dit is een holle weg Mac. Die zijn er heel veel in Limburg.’ Finny knikt wijs.
‘Ik snap wel waarom mensen het zo noemen,’ piept Mac, terwijl hij om zich heen kijkt, ‘het is net een heel groot muizenhol zonder dak. Ze hadden het beter een muizenhollen weg kunnen noemen!’

De holle weg leidt de muisjes naar een beek. O jee… Zouden ze moeten zwemmen?
Gelukkig is er ook een bruggetje. De muisjes houden wel van een avontuur, maar niet van natte pootjes, dus ze trippelen snel naar het bruggetje toe.

Waar zijn de muisjes nu toch uitgekomen? Dit lijkt me geen plek om Limburgse vlaai te eten?

‘Kijk Finny!’ roept Mac, terwijl hij met zijn wandelstok zwaait. ‘Dit is een golfbaan!’

Het is niet vreemd dat Mac weet dat dit een golfbaan is. Mac is geboren in Schotland en daar hebben ze de golfsport uitgevonden. Ze spelen op heel veel plekken golf in Schotland. Misschien zijn er zelfs wel eens golfballen in muizenholletjes terecht gekomen!

‘In Schotland speelde ik bijna elke week een spelletje golf met tante Molly. Zij heeft me alles geleerd.’ Mac duikt ineens de struiken in. ‘Kom Finny, goed zoeken; bij golfbanen kun je altijd wel een balletje vinden. Mensen die golfen kunnen niet zo goed zoeken. Of misschien hebben ze een brilletje nodig, want ze raken altijd balletjes kwijt.’
‘Jammer dat het geen KAASballetjes zijn!’ piept Finny vrolijk

Mac heeft gelijk; ze vinden al snel een golfballetje en zelfs een ’tee’.

Een ’tee’ is een stokje dat je in de grond steekt. Bovenop dat stokje leg je dan je golfballetje, dan kun je beter slaan. En als je hard tegen de golfbal hebt geslagen, dan roep je ‘FORE!’ Dan weet iedereen dat ze uit moeten kijken, omdat er een bal uit de lucht komt vallen. Kijk maar eens hoe Mac dat doet:

‘Piep-FORE!’ roepen de muisjes in koor, terwijl ze kijken hoe het balletje van Mac door de lucht vliegt.

Finny & Mac gluren over de heg om te kijken waar hun balletje terecht is gekomen. Jammer genoeg mogen de muisjes niet op de golfbaan lopen. Al is dat misschien ook beter, want stel je voor dat ze geraakt worden door een golfbal!

Poeh… De muizenneefjes zijn moe van al het gewandel en het golf avontuur. Tijd voor een pauze en een slokje aardbeienlimonade!

Jammer genoeg hebben ze nog geen Limburgse vlaai gevonden, maar ze genieten met volle teugen van het mooie uitzicht over de Limburgse heuvels.

Tot de volgende keer!

Vrolijke groetjes,
Sandra