Categorie: Kleine avonturen van Finny & Mac

Geplaatst op

Wat een verrassing!

Na het zingen van héél veel Sinterklaasliedjes zijn Finny en Mac in slaap gevallen. Ze hebben hun schoentjes vóór de kachel gezet.

Terwijl de muisjes diep in slaap waren, is er van alles gebeurd. Kijk maar eens op de foto hieronder.

De Sint heeft ENORME cadeau’s bij de kleine muizenschoentjes gezet en Ozosnel heeft zijn buikje rond gegeten. Alle appeltjes zijn weg. Er is wel wat hooi blijven liggen. Ik denk dat Ozosnel het warme bedje van de muisjes niet op wilde eten. Dat is erg lief van het paard van Sinterklaas!

Finny & Mac wrijven in hun oogjes en staren naar de pakjes en het lekkers. Het duurt niet lang of ze springen overeind, terwijl ze luidkeels piepen; ‘JoePIEP! Dank u wel SinterPIEPklaas!’

‘Oh, wat ruikt die chocolade SinterPIEPklaas lekker!’ Mac zucht en drukt de chocolade Sint dicht tegen zijn neus. ‘Mmmmm….’

Finny is nieuwsgierig naar de inhoud van de pakjes. Hij trekt net zo lang aan het papier totdat het begint te scheuren. Mac kijkt op een afstandje toe. Terwijl Finny hard aan het werk is, is Mac zijn muizenbekje vol aan het proppen met chocolade. Oei oei oei! Wat zal Finny hiervan zeggen? Volgens mij heeft hij nog niets in de gaten.

Finny krijgt het pakje open en Mac helpt nu ook mee.

‘Mmmm…mmino….mmmmaurus!!’ piept Mac, met zijn mond vol chocolade. Wat zegt hij nou?

Oh! Het is een dinosaurus! En niet zomaar eentje; het is een dinosaurus die de muisjes nog in elkaar moeten zetten. Dat wordt een middagje knutselen!

En nu het tweede pakje. Er zit iets groens in. Iets glimmends…

Het is nóg een dinosaurus! De Sint weet vast dat Finny en Mac dinosaurussen erg leuk vinden, omdat ze op draken lijken*

*als je het boek ‘Schatreis’ hebt gelezen, weet je waarom!

Dit is een dinosaurus voor in de kerstboom.
‘Die moeten we in de grote mensen-kerstboom hangen Mac, want onze kerstboom is niet groot genoeg’ piept Finny. Zijn oogjes glimmen. De muisjes vinden het altijd erg leuk om mee te helpen met het optuigen en versieren van onze kerstboom.

Plotseling ziet Finny wat stukjes chocolade op de deken liggen. ‘Hey PIEP! Waar is de chocolade Sint?! Mac? Zijn dat de ENIGE stukjes die over zijn gebleven? MAC!!!’

Finny’s gepiep doet pijn aan mijn oren.
En Mac? Mac pakt snel nog een stukje chocolade en zet het op een rennen.

‘Mmmmmmm…orry…mmmm…inny!’ mompelt Mac schuldig, terwijl hij wegstormt.

Ik denk dat Mac heel wat goed te maken heeft de komende tijd…

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Ozosnel is welkom

Het was hier vanmiddag een drukte van jewelste. Finny & Mac trippelden heen en weer. Er werd een zachte, warme deken voor de kachel gelegd.

Op de deken werd voorzichtig een bergje hooi opgeschud.

De appels op onze fruitschaal waren niet veilig.

Op het bedje van hooi kregen de appeltjes een mooie plek. Ik denk dat Finny & Mac Ozosnel vannacht verwachten. Ik zou tenminste niet weten waarom ze anders de appeltjes en het hooi voor de kachel hebben neergelegd?

Het bakje pepernoten vond ik eerst een beetje vreemd. Zou Ozosnel die ook lusten?

Maar nee… ik vergiste me.

Onze twee grijze zoetekauwen willen zelf natuurlijk ook wat te knabbelen hebben!

Terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben, hoor ik Finny & Mac zachtjes Sinterklaasliedjes zingen:

Hop, PIEP, hop! Paardje in galop!
En die beste Sinterklaas,
die brengt ons heel veel speculaas.
Altijd in galop!
Hop, PIEP, hop, hop, hop!

Hop, PIEP, hop! We zitten nu recht op.
Sinterklaas die komt uit Spanje,
hij brengt kaasjes van oranje.
Altijd in galop!
Hop, PIEP, hop, hop, hop!

Ik hoop dat Sinterklaas en Ozosnel vannacht echt komen, de muisjes hebben zoveel moeite gedaan. Wat denken jullie; krijgen ze ook een cadeautje? Zijn ze daarvoor lief genoeg geweest?

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Post voor Finny & Mac!

Wie rammelt daar aan de brievenbus? Het is Mac!

De postbode heeft een kaartje bezorgd voor Finny en Mac. De muisjes zijn natuurlijk heel benieuwd van wie dat kaartje is. En wat erop staat!

Finny geeft Mac aanwijzingen en staat klaar om het kaartje op te vangen. Ik vraag me wel af wie Mac op zal vangen als hij naar beneden valt?

JoePIEP! Het is gelukt! Het kaartje is los en Finny heeft hem keurig opgevangen. Nu snel naar binnen om te lezen wat erop staat. De muisjes trippelen door de tuin. De kaart hebben ze strak onder hun pootjes geklemd.

Ik ben heel nieuwsgierig van wie dit kaartje kan zijn. Eens kijken. Ik zie… een postzegel? Tja, dat zegt natuurlijk niets. Een postzegel heb je nodig om een kaartje te versturen. Al is het wel een hele bijzondere postzegel.

En wat is dat voor een paard op de voorkant van het kaartje?
Wacht even… Een wit paard. Oftewel; een schimmel. Wie rijdt er in deze tijd op een wit paard? Sinterklaas!

Kijk nou! Finny en Mac hebben post gekregen van Ozosnel, het paard van Sinterklaas! Dit is wat er op het kaartje staat:

Hihihiii Finny & Mac
Zijn jullie tussen 16 november en 5 december thuis?
De Sint en ik komen naar jullie!
Groetjes van Ozosnel
PS; ik heb nieuwe schoenen gekregen van de Sint, die kan ik niet verliezen!

Wat leuk! Ozosnel komt dus binnenkort met de Sint naar de muisjes toe. Zou de Sint weer iets meenemen voor Finny en Mac? Spannend!

Ben je nieuwsgierig naar de schoenen van Ozosnel? Hier lees je hoe dat zit en wat er vorig jaar is gebeurd.

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Vakantie in het Westerwald – 3

Waar zijn jullie nu muisjes?

‘Wij zijn op de beer geklommen!’ piepen Finny en Mac in koor.
Dat klinkt een beetje gevaarlijk, maar gelukkig is de beer van hout.

De wandeling van vandaag gaat weer langs én dóór de rivier de Nister. Hmm… in een muizenzwembadje badderen is leuk, maar stromend water is toch een beetje anders.

De muizenneefjes proberen over de stenen naar de overkant te lopen, maar besluiten om te draaien. De stenen zijn nat, glad en wiebelen een beetje. Nee, zo durven ze niet over te steken. Er moet vast een andere manier zijn.

En die is er ook! Er is een boom omgevallen. Hij ligt helemaal over de rivier heen. Hij is bedekt met mos. Voor mensenvoeten zou het gevaarlijk zijn om hierover te lopen, maar voor muizenvoetjes is dit geen probleem. JoePIEP!

Iet verderop komen Finny en Mac tot hun verbazing een tentenkamp tegen. Een heel grasveld vol met tipis. Een tipi is een indianentent. Zouden hier ook indianen wonen?

De muisjes zien helemaal niemand. Geen indianen. Zelfs geen indianenmuizen (zouden die bestaan?).
Van het zien van al die indianententen begint het te kriebelen bij de muisjes. Zij hebben natuurlijk óók een tent.

‘Kijk nou toch Finny,’ piept Mac, ‘dit is toch geweldig! Zullen wij vanavond ook gaan kamperen?’

Als de muisjes ‘s avonds terugkomen bij het vakantiehuisje, laten ze er geen gras over groeien. Deze keer geen tijd voor de luie stoelen. En ook niet voor het zwembad. De tent moet opgezet worden voordat het donker is!

Het wordt een race tegen de klok. Langzaam gaat de zon onder. Finny en Mac zien bijna niets meer.

Maar het is gelukt! En kijk; ze hebben zelfs een echt kampvuur gemaakt!

Vanavond doen Finny en Mac net alsof ze muizenindianen zijn. Ze zitten lang bij het kampvuur, eten gegrilde kaas en gepofte appeltjes. Met hun buikjes vol, kijken ze omhoog om van de fonkelende sterren te genieten. Zo mag de vakantie nog maanden duren!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Vakantie in het Westerwald – 2

Vandaag gaan de muisjes een bijzondere wandeling maken. Finny en Mac gaan wandelen over het Naturpfad Weltende. Dat is Duits voor ‘natuurpad naar het einde van de wereld’. Dat klinkt héél spannend; echt iets voor avontuurlijke muisjes (en mensjes)!

Finny en Mac bekijken de kaart met het kronkelende pad langs de rivier de Nister.

‘Dat wordt klimmen Mac!’ piept Finny.

En hup! Daar gaan de twee avonturiers. Ze klauteren over de rotsen en trippelen langs het water. Hoger en hoger, totdat ze het uitzichtpunt hebben bereikt. Zie je het bord dat op de boom zit? Dat is het bewijs dat de muizenneefjes het hoogste punt hebben bereikt.

JoePIEP! En nu genieten van het uitzicht:

Als de muisjes weer terug zijn bij het vakantiehuisje, staan de luie stoelen al klaar. Finny gaat er lekker voor liggen.
Mac niet. Mac is onrustig. Hij blijft maar op en neer lopen.

Finny kent zijn neef lang genoeg om te weten dat Mac een plannetje aan het bedenken is.

‘Wat ben je toch allemaal aan het doen Mac?’ vraagt Finny nieuwsgierig. Mac zegt niets, maar komt even later terug in zijn zwembroekje, met een grote handdoek over zijn pootje.

Huh???

Kijk nou; Mac heeft een muizenzwembad gevonden!

‘Aaahhhh pieieieiep….’ zucht Mac. Hij is helemaal in zjin nopjes met dit super-de-puper muizenzwembadje. Niet te diep, een beetje in de zon en een beetje in de schaduw… PIEPfect!
Dit vakantiehuisje krijgt 10 muizensterren van Mac!

Ik moet wel een beetje lachen; zien jullie wat er op de steen geschreven staat? ‘Hund’ is Duits voor ‘hond’…

Maar ik vertel dit niet tegen de muisjes hoor. Ik vind het veel te leuk dat ze zoveel plezier hebben. Even later komt Finny aangelopen. Hij heeft zich ook klaargemaakt voor een plons in het badje.

‘Kom erin Finny,’ piept Mac, het water is heerlijk!’

Tja, wie zou dit niet fijn vinden; eerst een mooie wandeling en daarna ontspannen in het zwembad. Wat een muizenleven! Of moet ik zeggen; luizenleven?

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Vakantie in het Westerwald – 1

Finny & Mac beleven graag nieuwe avonturen, dus ze gaan (bijna) altijd mee op vakantie. Liefst proberen ze de hele dag nieuwe kaasjes uit, maar dat is niet zo slim. Muisjes met een kogelrond buikje kunnen niet hard wegrennen als een Kattenmormel op ze jaagt.

Maar als je regelmatig een wandeling maakt, blijf je fit. Zeker als je veel berg-op en berg-af gaat. Daar krijg je gespierde pootjes van!

‘PIEP poeh’ zucht Finny, ‘we zijn bijna boven Mac!’ Net vóór de top staat Finny uit te blazen, met zijn pootjes in zijn zij. Finny vindt wandelen in de bergen leuk, maar hij is niet zo’n berggeit eh… bergmuis als Mac.

Mac haalt Finny met grote stappen in.

Terwijl Finny nog aan het klimmen is, geniet Mac al van het uitzicht.

Onderweg is er natuurlijk (vaak) tijd voor een muizenhapje. De muizenneefjes eten niet alleen maar kaas hoor; een stukje appel gaat er ook goed in. Bovendien lessen appeltjes ook de dorst!

Als de muisjes bijna terug zijn bij het vakantiehuisje, krijgt Finny extra energie. Kijk maar; als ze over de brug lopen, trippelt Finny zelfs vrolijk voorop, want hij weet wat hen te wachten staat. En wat dat is???

Ahaaa! Er staan twee heerlijke luie stoelen klaar.

Schoenen uit, pootjes omhoog, gezellig samen de avonturen van deze vakantiedag doornemen. Proost muizenmannen!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Kamperen moet je leren

De nieuwe tent moet natuurlijk uitgeprobeerd worden. Mac weet een prachtige plek om de tent voor het eerst op te zetten; aan een meer! Ze laden alles in hun muizenauto (de M.O.U.S.E.) en PIEPsakee! Het kampeer avontuur kan beginnen.

Als de muisjes een poosje door het bos gereden zijn, komen ze bij een houten brug uit. Zouden ze hier met de auto overheen kunnen rijden? Finny stapt uit om te kijken of het veilig is. Hij springt en stampt met zijn muizenpootjes op de planken. ‘Kom maar Mac, dit gaat lukken!’ roept Finny blij.

Finny stapt in de auto, maar gaat niet zitten. Hij blijft op de uitkijk staan, want het is best spannend om zo het water over te steken. Stel je voor dat ze met hun auto in het water vallen!

Gelukkig gebeurt dat niet. Alle muizenpootjes blijven droog. JoePIEP! En nu op zoek naar een fijn plekje.

Finny en Mac rijden naar het meer toe. Het zand is op veel plaatsen erg nat. Hmmm… misschien is het toch beter om het wat hogerop te zoeken? Kamperen en met je muizenbillen in het water zitten is ook niet fijn.

De muisjes stappen weer in de auto en rijden een stukje verder. Opeens staat Finny op. ‘Daar moeten we naar toe Mac.’ Hij wijst omhoog.

JoePIEP! De muisjes hebben hun kampeerplek gevonden. Uitzicht over het meer, zonder gevaar voor natte billen. Tijd om de tent en stokken van de auto af te halen. Het is best hard werken, zeker in de warme zon!

Finny en Mac pakken de stokken uit. Ik ben benieuwd hoe ze dit aan gaan pakken, want ze hebben nog nooit een tent opgezet. Gelukkig zijn het geen losse stokken. Ze zitten aan elkaar vast. Zo raak je de stokken niet kwijt en hoef je niet uit te zoeken welke stokken bij elkaar horen.

Oh jee! Wat gebeurt er nu? Finny is met zijn broek aan een lange tentstok blijven hangen! Hij wordt zelfs de lucht in getild!

Gelukkig heeft hij sterke Mac, die hem net op tijd naar beneden kan trekken. ‘De stokken moet je in de lussen van de tent stoppen Finny, niet in je broek!’ Mac hikt van het lachen.

Kijk nou! Het is ze gelukt; de tent staat.

Finny kijkt een beetje teleurgesteld in de lege tent. ‘We zijn het lekkers vergeten Mac. Alle kaasjes, toastjes en aardbeienlimonade staan nog thuis…’

Mac krabbelt op zijn muizenbolletje en loopt weg. Finny blijft verbaasd achter. Wat gaat Mac doen?

Het duurt niet lang of Mac is terug met een emmertje vol….

Bramen!

Heerlijke, sappige, wilde bramen, vers van de braamstruik. Als dat geen feestje is! Kamperen moet je leren, maar ik denk dat de muisjes heel goed op weg zijn.

Als ze na een lange dag luieren in de zon naar huis rijden, met hun buikjes vol bramen, wordt er druk gepiept in de auto.

De muizenneefjes hebben zo te horen genoeg ideeën voor een volgend avontuur!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Verkoopt u ook tentjes voor muizen?

Finny & Mac gaan winkelen. Ze hebben gelezen dat je tenten met korting kunt kopen. En weet je waar? Bij een winkel met de naam van een knaagdier; de bever!

Mac weet het zeker; hier kunnen ze een prachtige tent kopen. Hij ziet het al voor zich; samen met Finny de mooiste avonturen beleven. ‘s Avonds samen kaasjes eten in de tent. Een kampvuur maken en marshmellows roosteren of appels poffen. Kamperen is een muisachtig groot avontuur!

Met een folder vól aanbiedingen loopt hij voorop. Finny weet het niet. Zou een winkel voor mensen wel tentjes voor muisjes verkopen?

‘Wauw PIEP! Een groene tent Finny! Die is mooi!’ Mac zwaait enthousiast met zijn pootjes.

‘Gekke Mac, deze tent is veel te groot. Hier past jouw hele familie in. En ik denk dat mijn familie er dan ook nog bij kan. We willen gaan kamperen, geen feestjes vieren!’ moppert Finny.

Finny en Mac dwalen door de winkel. Ze bekijken heel veel tenten, maar ze zijn allemaal te groot.

‘Zullen we het eens gaan vragen?’ piept Mac. Dat vindt Finny een goed idee, dus ze trippelen naar een verkoper.

‘Hallooo PIEP! Verkoopt u ook tentjes voor muisjes?’ schreeuwt Mac. Mensen zijn een beetje doof, dus je moet als muisje wat harder piepen om gehoord te worden.

De vriendelijke verkoper kijkt verbaasd naar beneden. Aan zijn voeten ziet hij twee muisjes staan. Ze kijken hem een beetje aarzelend, maar ook heel ondeugend aan.

‘Nou…’ zegt de verkoper met een zachte stem (hij weet denk ik dat muisjes hele goede oren hebben) ‘ik denk dat ik wel iets voor jullie heb. We hebben nog één ieniemienie tentje in de aanbieding. Hij staat daarachter in de hoek. Ga maar eens kijken.’

Dat laten de muisjes zich geen twee keer zeggen. Ze rennen zo hard als hun muizenpootjes ze kunnen dragen naar de hoek die de verkoper aanwijst.

‘Ooooohhhh… een blauwe tent!’ piept Finny blij. Finny’s lievelingskleur is blauw.

Finny loopt naar binnen. De tent is perfect; méér dan genoeg ruimte voor twee muisjes én een voorraadje kaas.
Mac kijkt toe hoe Finny de tent in loopt en hij moet een beetje lachen; de tent heeft bijna dezelfde kleur als de schoenen van Finny.

‘JoePIEP!!’ piept Mac enthousiast. ‘Deze gaan we kopen Finny!’

De verkoper laat zien hoe ze de muizentent af moeten breken. De tent wordt netjes opgevouwen en in een zakje gestopt. De tentstokken gaan in een ander zakje.

Even later staan de muizenneefjes buiten. Ik mocht ze met de auto naar huis brengen. Tijdens de rit worden er al heel veel plannetjes gesmeed.

M(u)issie geslaagd. De kampeer avonturen kunnen beginnen. Spannend!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Dankjewel voor de gastvrijheid Bever!

Geplaatst op

Finny & Mac stunten op het strand

In juli en augustus gaan veel mensen op vakantie of ze maken dagtripjes. Muisjes doen dat ook. Ze noemen dat ‘dagtrippels’.

Als de weermuis zegt dat het aan de kust lekker weer wordt, weten Finny & Mac wat ze moeten doen. ‘JoePIEP! We gaan een dagtrippel maken. Lekker naar het strand!’

Daar gaan de twee muizenneefjes. De weermuis had het goed; het is droog en het zonnetje komt zelfs af en toe achter de wolken vandaan. Er staat een lekker briesje en het is niet zo druk. Kattenmormels kom je op het strand niet zo vaak tegen, dus Finny & Mac kunnen onbezorgd genieten.

Maar wat draagt Mac toch op zijn schouder? Wat zit er in die geruite tas? Het lijkt wel een Schots stofje. Mac komt uit Schotland. Zou er een doedelzak in de tas zitten?

Finny heeft een lekker plekje op de handdoek gevonden. Hij gebruikt zijn rugzak als kussen en laat de zonnestralen zijn muizensnuit verwarmen.

Ondertussen pakt Mac de geheimzinnige tas uit. Kijk nou? Er zit een vlieger in! En niet zomaar een vlieger, het is een STUNTvlieger. Dat is een vlieger die je kunt besturen. Je kunt hem van links naar rechts en van boven naar onder laten gaan. En je kunt hem rondjes in de lucht laten draaien. Hartstikke stoer!

Mac zet de vlieger in elkaar. Elk stokje moet op de juiste plek zitten. Het doek moet strak gespannen worden. De lijnen moeten precies op de juiste plek vast zitten. Als er iets niet goed zit, dan kan de vlieger niet vliegen. En al helemaal niet stunten!

Finny kijkt vol spanning toe terwijl Mac als een bezig bijtje om de vlieger heen trippelt. Zou het lukken?

‘JoePIEP! Goed gedaan Mac!’ juicht Finny, terwijl hij zijn muizenpootjes in de lucht gooit. Finny is hartstikke trots op zijn neef. Kijk; de vlieger vliegt nu al. Finny hoeft hem niet eens de lucht in te gooien.

Mac speelt voorzichtig met de lijnen. Alles lijkt in orde, dus de lange besturingslijnen kunnen vastgemaakt worden. Stunten maar!

‘Nu gaat het gebeuren Finny! Eén… twee… Hellup PIEIEIEIEIEIEPPP!!!!!’

Oei! Dat klinkt niet goed. Finny stuift overeind. Hij rent zo hard als zijn muizenpootjes hem kunnen dragen in de richting van de verschrikkelijk harde piep.

Zie ik daar Mac’s schoenen liggen? Mac is toch niet de lucht in gevlogen?!

Oooooh jeeee…. Mac is niet gaan vliegen, maar wel gaan stunten. De vlieger is te sterk voor hem. Mac wordt op zijn bolle muizenbuikje over het strand gesleept. Hij blijft de lijnen vasthouden, want hij wil zijn vlieger niet kwijt raken. Dadelijk wordt hij nog de zee in gesleept!

Gelukkig kan Finny héél snel rennen. Als hij bijna bij Mac is, maakt hij een grote sprong en hij grijpt Mac bij zijn blote pootjes. Met zijn tweetjes zijn Finny & Mac sterk én zwaar genoeg om de vlieger te stoppen.

De muisjes staan op en vegen het zand van hun snorharen en oren. Het zand valt zelfs uit de broekspijpen van Mac!

Mac begint te lachen. ‘Nou, dit was niet de stunt die ik in gedachten had Finny! Hihihihi!’
Finny’s snorharen beginnen te trillen en het duurt niet lang of de muisjes staan allebei te schuddebuiken van het lachen.

‘Hee Mac, ik heb een idee!’ Finny wrijft over zijn snuitje. ‘Wat als we sámen gaan stunten? Samen zijn we sterk genoeg.’

Zo gezegd, zo gedaan. De muisjes moeten even oefenen, maar het duurt niet lang of ze laten de vlieger stunten, zonder zelf te stunten. Mac stuurt de vlieger en Finny houdt hem vast.

En natuurlijk wisselen ze af en toe, want Finny wil ook graag leren hoe je een stuntvlieger bestuurt.

Ze laten de vlieger rondjes draaien totdat ze er duizelig van worden. Wat een heerlijke dagtrippel, zo mogen er nog veel meer komen!

Vrolijke groetjes,
Sandra

Geplaatst op

Een ontmoeting in Drenthe

Finny en Mac komen bij een wandeling in Drenthe een toren tegen. Niet zo maar een toren, maar een uitkijk toren.

‘Kom Finny, daar gaan we in klimmen! Ik weet PIEP zeker dat we dan een heel mooi uitzicht hebben.’ Mac rent zo hard als zijn kleine pootjes hem kunnen dragen naar de trap en Finny trippelt achter hem aan.

De eerste treden zijn makkelijk. Muisjes kunnen goed klauteren en een trap is geen probleem. Een beetje hoger in de toren is er geen trap meer. Je moet nu met een steile ladder omhoog. En die ladder is gemaakt voor mensenbenen en niet voor muizenpootjes…

Maar natuurlijk geven Finny en Mac niet op! Mac trekt zichzelf omhoog aan de treden van de ladder. Finny kijkt het kunstje van Mac af en doet hetzelfde.

Niet veel later zijn ze hoog genoeg uitgekomen om over het hek van de toren te kunnen kijken. Wat een mooi uitzicht! Ineens gaan Mac’s oren stijf overeind staan. Ziet hij iets bijzonders? Een Kattenmormel misschien?

‘Wat zie je Mac?’ vraagt Finny nieuwsgierig.
’Ik kan het niet geloven Finny! Er lopen hier Schotse Hooglanders, PIEP!’ Macs kraaloogjes stralen.

Aha! Ik snap waarom Mac zo enthousiast is. Schotse Hooglanders zijn runderen uit Schotland. En weet je wie er ook uit Schotland komt? Mac!!

Mac rent als een dolle muis van de ladder en de trap af. Eenmaal beneden rent hij in de richting waar hij de Schotse Hooglanders heeft zien grazen. Ik denk dat hij een praatje met ze wil maken. Misschien wel in het Schots?

Aha! Daar is de eerste al. Mac zwaait naar het grote, rossige beest. Finny is onder de indruk van de horens. Poeh… Als je niet uitkijkt prikken die horens zó in je muizenbillen!

Mac begint van alles te roepen naar de Schotse Hooglander:
‘HULLO! HOO ARE YE?’

Finny weet niet goed wat hij zegt, maar het klinkt een beetje als ‘hallo’?

Het grote beest lijkt niet onder de indruk. Hij loopt gewoon verder. Nou moe! Wat is dat nou. Dat is niet erg beleefd?

Mac haalt zijn schouders op. Hij heeft nog wel een lesje voor Finny:
’Dat was een vrouwtje, een koe. Dat zie je aan de horens; die krullen omhoog. Kijk PIEP! Daar loopt een mannetje, een stier. Zijn horens wijzen naar voren.’

Oh ja! Ik zie het ook! Kijk maar op de foto hieronder:

Het is wel duidelijk dat Mac als Schotse muis, veel over Schotse Hooglanders weet. En nu weten wij het ook!

Vrolijke groetjes,
Sandra