Het oude jaar hebben Finny & Mac afgesloten met een hele berg oliebollen. Mét poedersuiker. En een heel klein beetje vuurwerk.
En nu liggen de muisjes met overvolle, bolle buikjes in bed. Lekker uitslapen. Het is een wonder dat ze niet misselijk zijn geworden. Volgens mij hebben ze meer oliebollen op dan ik!
Finny, Mac en ik bedanken iedereen voor het lezen van de avonturen in 2024 én voor alle lieve en leuke reacties. We lezen ze altijd héél graag!
Ook in 2025 willen de muizenmannen weer veel avonturen beleven. Ik zal (samen met John) weer mijn best doen om de belevenissen op de foto te zetten én er een leuk verhaaltje bij te vertellen.
Vind je de verhaaltjes leuk? Deel het dan met andere mensen, daar help je ons enorm mee. Bedankt!
Ik wens alle lieve lezers een heel gelukkig en gezond nieuwjaar. Of, zoals Finny & Mac het zeggen;
Weet je nog wat Finny & Mac van de Sint hebben gekregen? Een dinosaurus voor in de kerstboom! Die moet natuurlijk een mooi plekje krijgen. Finny & Mac gaan daar vanavond, op kerstavond, voor zorgen.
Samen klimmen ze in de kerstboom. De dinosaurus wordt hoger en hoger de boom in getild. Net zo lang totdat de muisjes een mooi plekje voor hem hebben gevonden.
JoePIEP, het is gelukt!
Prima werk muisjes!
Wat hoor ik ze nou zingen?
Oh dino boom oh dino boom Wat zijn je tanden wonderschoon!
Gekke muizenmannen, ze verzinnen gewoon nieuwe kerstliedjes!
Wat staat daar op tafel? Het is een plastic emmertje met een heleboel kleurrijke dingetjes. Mac gaat het eens van dichtbij bekijken.
Finny staat aan de andere kant te turen. De spanning stijgt. Finny & Mac zijn héél nieuwsgierig. Dit moet beter onderzocht worden!
‘Kom Mac, als jij op mijn schouders gaat staan, kun je in de emmer klimmen.’ Dat hoeft Finny geen 2 keer te zeggen. Mac klautert op de schouders van Finny. Hij gaat zelfs op Finny’s hoofd staan!
‘AU PIEP!!’ roept Finny. Maar het klinkt niet boos hoor. Zeker niet omdat het Mac is gelukt om in de emmer te komen. Kijk maar:
Mac hangt ondersteboven in de emmer en laat zichzelf daarna ‘plof!’ in de warme, zachte dingetjes vallen. Zie je wat het zijn? Het zijn truitjes! Warme, zachte, pluizige wintertruitjes.
Mac geeft een rood-wit truitje aan Finny. Het lijkt een muizen maatje; XXXXXXXS. Zouden dit allemaal muizentruitjes zijn? Wat een schat!
Mac weet het zeker; wie hem past, mag hem hebben! ‘Ga maar snel passen Finny!’ piept Mac enthousiast. Natuurlijk wil Mac ook wel zo’n fijne wintertrui. Hij kieste een stoer groen-wit truitje uit.
Mac kruipt snel uit de emmer. Hij houdt het truitje voorzichtig vast in zijn mond, zodat hij zijn pootjes vrij heeft om te klimmen.
Finny is bezig om het truitje aan te trekken. ’Mmmmpppfffff… pieieieiep AU! Ik krijg mijn hoofd er niet door! Help eens even Mac!’ Mac duwt Finny’s oren in het truitje en trekt hard aan de onderkant. PLOEP!!!
Eh… Ik geloof niet dat dit de bedoeling is, muizenmannen!
‘Hellup! Ik zie niks meer, ik zit vast!’ piept Finny. Mac slaat zijn pootjes voor zijn ogen.
Hij heeft een ander idee; ‘Misschien moeten we eerst onze pootjes in de mouwen stoppen.’ De muisjes doen hun best, maar nee…. Ook hun pootjes passen niet in de warme truitjes.
Een beetje treurig lopen ze weg. Mac klopt Finny op zijn schouder. ’Geeft niet Finny; wij zijn stoere muizen. We hebben toch helemaal geen truitjes nodig in de winter? Misschien wel een extra stukje kaas. Dan kunnen we nog beter tegen de kou.’
‘Of een kerstkransje!’ piept Finny blij. Samen trippelen de muisjes door onze woonkamer. Op weg naar de keuken en kelder, voor kaas en kerst snoeperijtjes. Volgens mij zijn ze de truitjes al vergeten!
Na het zingen van héél veel Sinterklaasliedjes zijn Finny en Mac in slaap gevallen. Ze hebben hun schoentjes vóór de kachel gezet.
Terwijl de muisjes diep in slaap waren, is er van alles gebeurd. Kijk maar eens op de foto hieronder.
De Sint heeft ENORME cadeau’s bij de kleine muizenschoentjes gezet en Ozosnel heeft zijn buikje rond gegeten. Alle appeltjes zijn weg. Er is wel wat hooi blijven liggen. Ik denk dat Ozosnel het warme bedje van de muisjes niet op wilde eten. Dat is erg lief van het paard van Sinterklaas!
Finny & Mac wrijven in hun oogjes en staren naar de pakjes en het lekkers. Het duurt niet lang of ze springen overeind, terwijl ze luidkeels piepen; ‘JoePIEP! Dank u wel SinterPIEPklaas!’
‘Oh, wat ruikt die chocolade SinterPIEPklaas lekker!’ Mac zucht en drukt de chocolade Sint dicht tegen zijn neus. ‘Mmmmm….’
Finny is nieuwsgierig naar de inhoud van de pakjes. Hij trekt net zo lang aan het papier totdat het begint te scheuren. Mac kijkt op een afstandje toe. Terwijl Finny hard aan het werk is, is Mac zijn muizenbekje vol aan het proppen met chocolade. Oei oei oei! Wat zal Finny hiervan zeggen? Volgens mij heeft hij nog niets in de gaten.
Finny krijgt het pakje open en Mac helpt nu ook mee.
‘Mmmm…mmino….mmmmaurus!!’ piept Mac, met zijn mond vol chocolade. Wat zegt hij nou?
Oh! Het is een dinosaurus! En niet zomaar eentje; het is een dinosaurus die de muisjes nog in elkaar moeten zetten. Dat wordt een middagje knutselen!
En nu het tweede pakje. Er zit iets groens in. Iets glimmends…
Het is nóg een dinosaurus! De Sint weet vast dat Finny en Mac dinosaurussen erg leuk vinden, omdat ze op draken lijken*
*als je het boek ‘Schatreis’ hebt gelezen, weet je waarom!
Dit is een dinosaurus voor in de kerstboom. ‘Die moeten we in de grote mensen-kerstboom hangen Mac, want onze kerstboom is niet groot genoeg’ piept Finny. Zijn oogjes glimmen. De muisjes vinden het altijd erg leuk om mee te helpen met het optuigen en versieren van onze kerstboom.
Plotseling ziet Finny wat stukjes chocolade op de deken liggen. ‘Hey PIEP! Waar is de chocolade Sint?! Mac? Zijn dat de ENIGE stukjes die over zijn gebleven? MAC!!!’
Finny’s gepiep doet pijn aan mijn oren. En Mac? Mac pakt snel nog een stukje chocolade en zet het op een rennen.
‘Mmmmmmm…orry…mmmm…inny!’ mompelt Mac schuldig, terwijl hij wegstormt.
Ik denk dat Mac heel wat goed te maken heeft de komende tijd…
Het was hier vanmiddag een drukte van jewelste. Finny & Mac trippelden heen en weer. Er werd een zachte, warme deken voor de kachel gelegd.
Op de deken werd voorzichtig een bergje hooi opgeschud.
De appels op onze fruitschaal waren niet veilig.
Op het bedje van hooi kregen de appeltjes een mooie plek. Ik denk dat Finny & Mac Ozosnel vannacht verwachten. Ik zou tenminste niet weten waarom ze anders de appeltjes en het hooi voor de kachel hebben neergelegd?
Het bakje pepernoten vond ik eerst een beetje vreemd. Zou Ozosnel die ook lusten?
Maar nee… ik vergiste me.
Onze twee grijze zoetekauwen willen zelf natuurlijk ook wat te knabbelen hebben!
Terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben, hoor ik Finny & Mac zachtjes Sinterklaasliedjes zingen:
Hop, PIEP, hop! Paardje in galop! En die beste Sinterklaas, die brengt ons heel veel speculaas. Altijd in galop! Hop, PIEP, hop, hop, hop!
Hop, PIEP, hop! We zitten nu recht op. Sinterklaas die komt uit Spanje, hij brengt kaasjes van oranje. Altijd in galop! Hop, PIEP, hop, hop, hop!
Ik hoop dat Sinterklaas en Ozosnel vannacht echt komen, de muisjes hebben zoveel moeite gedaan. Wat denken jullie; krijgen ze ook een cadeautje? Zijn ze daarvoor lief genoeg geweest?
De postbode heeft een kaartje bezorgd voor Finny en Mac. De muisjes zijn natuurlijk heel benieuwd van wie dat kaartje is. En wat erop staat!
Finny geeft Mac aanwijzingen en staat klaar om het kaartje op te vangen. Ik vraag me wel af wie Mac op zal vangen als hij naar beneden valt?
JoePIEP! Het is gelukt! Het kaartje is los en Finny heeft hem keurig opgevangen. Nu snel naar binnen om te lezen wat erop staat. De muisjes trippelen door de tuin. De kaart hebben ze strak onder hun pootjes geklemd.
Ik ben heel nieuwsgierig van wie dit kaartje kan zijn. Eens kijken. Ik zie… een postzegel? Tja, dat zegt natuurlijk niets. Een postzegel heb je nodig om een kaartje te versturen. Al is het wel een hele bijzondere postzegel.
En wat is dat voor een paard op de voorkant van het kaartje? Wacht even… Een wit paard. Oftewel; een schimmel. Wie rijdt er in deze tijd op een wit paard? Sinterklaas!
Kijk nou! Finny en Mac hebben post gekregen van Ozosnel, het paard van Sinterklaas! Dit is wat er op het kaartje staat:
Hihihiii Finny & Mac Zijn jullie tussen 16 november en 5 december thuis? De Sint en ik komen naar jullie! Groetjes van Ozosnel PS; ik heb nieuwe schoenen gekregen van de Sint, die kan ik niet verliezen!
Wat leuk! Ozosnel komt dus binnenkort met de Sint naar de muisjes toe. Zou de Sint weer iets meenemen voor Finny en Mac? Spannend!
Ben je nieuwsgierig naar de schoenen van Ozosnel? Hier lees je hoe dat zit en wat er vorig jaar is gebeurd.
Wat een feestje was het om tijdens de Kinderboekenweek voor te lezen op een basisschool!
Groep 3, 4, 3-4 en 5 heb ik een stuk voor mogen lezen uit ‘Schatreis’. En dat niet alleen. Ik mocht ook allerlei vragen beantwoorden.
‘Hoe schrijf je eigenlijk een boek? Hoe lang heb je erover gedaan? Hoe ben je op het idee gekomen?’ Zomaar een greep uit de vragen die de kinderen hebben gesteld.
Ik heb een geweldig leuke ochtend gehad. Het was ontzettend leuk om Finny & Mac een stem te kunnen geven. Al had ik daarna wel een beetje last van mijn keel. Een beetje te hard en te vaak ‘JoePIEP!’ geroepen, hihi!
‘Wij zijn op de beer geklommen!’ piepen Finny en Mac in koor. Dat klinkt een beetje gevaarlijk, maar gelukkig is de beer van hout.
De wandeling van vandaag gaat weer langs én dóór de rivier de Nister. Hmm… in een muizenzwembadje badderen is leuk, maar stromend water is toch een beetje anders.
De muizenneefjes proberen over de stenen naar de overkant te lopen, maar besluiten om te draaien. De stenen zijn nat, glad en wiebelen een beetje. Nee, zo durven ze niet over te steken. Er moet vast een andere manier zijn.
En die is er ook! Er is een boom omgevallen. Hij ligt helemaal over de rivier heen. Hij is bedekt met mos. Voor mensenvoeten zou het gevaarlijk zijn om hierover te lopen, maar voor muizenvoetjes is dit geen probleem. JoePIEP!
Iet verderop komen Finny en Mac tot hun verbazing een tentenkamp tegen. Een heel grasveld vol met tipis. Een tipi is een indianentent. Zouden hier ook indianen wonen?
De muisjes zien helemaal niemand. Geen indianen. Zelfs geen indianenmuizen (zouden die bestaan?). Van het zien van al die indianententen begint het te kriebelen bij de muisjes. Zij hebben natuurlijk óók een tent.
‘Kijk nou toch Finny,’ piept Mac, ‘dit is toch geweldig! Zullen wij vanavond ook gaan kamperen?’
Als de muisjes ‘s avonds terugkomen bij het vakantiehuisje, laten ze er geen gras over groeien. Deze keer geen tijd voor de luie stoelen. En ook niet voor het zwembad. De tent moet opgezet worden voordat het donker is!
Het wordt een race tegen de klok. Langzaam gaat de zon onder. Finny en Mac zien bijna niets meer.
Maar het is gelukt! En kijk; ze hebben zelfs een echt kampvuur gemaakt!
Vanavond doen Finny en Mac net alsof ze muizenindianen zijn. Ze zitten lang bij het kampvuur, eten gegrilde kaas en gepofte appeltjes. Met hun buikjes vol, kijken ze omhoog om van de fonkelende sterren te genieten. Zo mag de vakantie nog maanden duren!
Vandaag gaan de muisjes een bijzondere wandeling maken. Finny en Mac gaan wandelen over het Naturpfad Weltende. Dat is Duits voor ‘natuurpad naar het einde van de wereld’. Dat klinkt héél spannend; echt iets voor avontuurlijke muisjes (en mensjes)!
Finny en Mac bekijken de kaart met het kronkelende pad langs de rivier de Nister.
‘Dat wordt klimmen Mac!’ piept Finny.
En hup! Daar gaan de twee avonturiers. Ze klauteren over de rotsen en trippelen langs het water. Hoger en hoger, totdat ze het uitzichtpunt hebben bereikt. Zie je het bord dat op de boom zit? Dat is het bewijs dat de muizenneefjes het hoogste punt hebben bereikt.
JoePIEP! En nu genieten van het uitzicht:
Als de muisjes weer terug zijn bij het vakantiehuisje, staan de luie stoelen al klaar. Finny gaat er lekker voor liggen. Mac niet. Mac is onrustig. Hij blijft maar op en neer lopen.
Finny kent zijn neef lang genoeg om te weten dat Mac een plannetje aan het bedenken is.
‘Wat ben je toch allemaal aan het doen Mac?’ vraagt Finny nieuwsgierig. Mac zegt niets, maar komt even later terug in zijn zwembroekje, met een grote handdoek over zijn pootje.
Huh???
Kijk nou; Mac heeft een muizenzwembad gevonden!
‘Aaahhhh pieieieiep….’ zucht Mac. Hij is helemaal in zjin nopjes met dit super-de-puper muizenzwembadje. Niet te diep, een beetje in de zon en een beetje in de schaduw… PIEPfect! Dit vakantiehuisje krijgt 10 muizensterren van Mac!
Ik moet wel een beetje lachen; zien jullie wat er op de steen geschreven staat? ‘Hund’ is Duits voor ‘hond’…
Maar ik vertel dit niet tegen de muisjes hoor. Ik vind het veel te leuk dat ze zoveel plezier hebben. Even later komt Finny aangelopen. Hij heeft zich ook klaargemaakt voor een plons in het badje.
‘Kom erin Finny,’ piept Mac, het water is heerlijk!’
Tja, wie zou dit niet fijn vinden; eerst een mooie wandeling en daarna ontspannen in het zwembad. Wat een muizenleven! Of moet ik zeggen; luizenleven?
Finny & Mac beleven graag nieuwe avonturen, dus ze gaan (bijna) altijd mee op vakantie. Liefst proberen ze de hele dag nieuwe kaasjes uit, maar dat is niet zo slim. Muisjes met een kogelrond buikje kunnen niet hard wegrennen als een Kattenmormel op ze jaagt.
Maar als je regelmatig een wandeling maakt, blijf je fit. Zeker als je veel berg-op en berg-af gaat. Daar krijg je gespierde pootjes van!
‘PIEP poeh’ zucht Finny, ‘we zijn bijna boven Mac!’ Net vóór de top staat Finny uit te blazen, met zijn pootjes in zijn zij. Finny vindt wandelen in de bergen leuk, maar hij is niet zo’n berggeit eh… bergmuis als Mac.
Mac haalt Finny met grote stappen in.
Terwijl Finny nog aan het klimmen is, geniet Mac al van het uitzicht.
Onderweg is er natuurlijk (vaak) tijd voor een muizenhapje. De muizenneefjes eten niet alleen maar kaas hoor; een stukje appel gaat er ook goed in. Bovendien lessen appeltjes ook de dorst!
Als de muisjes bijna terug zijn bij het vakantiehuisje, krijgt Finny extra energie. Kijk maar; als ze over de brug lopen, trippelt Finny zelfs vrolijk voorop, want hij weet wat hen te wachten staat. En wat dat is???
Ahaaa! Er staan twee heerlijke luie stoelen klaar.
Schoenen uit, pootjes omhoog, gezellig samen de avonturen van deze vakantiedag doornemen. Proost muizenmannen!
