Door mijn roze (schrijvers)bril zie ik mezelf zitten; er lustig op los tikkend achter mijn laptop, warm kopje thee met iets lekkers erbij, hondje aan mijn voeten. Niets of niemand legt mij een strobreed in de weg. Verhalen duiken als paddenstoelen in de herfst op in mijn hoofd, om daarna meteen vastgelegd te worden. En soms zoek ik een andere plek op om te schrijven, gewoon omdat het kan. Vrijheid!
Natuurlijk weet ik wel dat de werkelijkheid anders zou zijn. Hondje ligt nooit aan mijn voeten, alleen als ik mezelf languit op de bank parkeer (en dan moet ik vaak nog vechten om een plekje ook). Ik zorg niet altijd goed even goed voor mezelf, dus als er al thee staat, is die waarschijnlijk koud. Schrijven op een andere plek is leuk, maar niet altijd mogelijk of praktisch. Of onze viervoeter kijkt me met smekende ogen aan als ik de deur uit stap zonder hem mee te nemen met een blik van ‘wat doe je nou?’. Smelt.
Maar de realiteit… Nooit gedacht dat ik de eerste anderhalve week bezig zou zijn met het bouwen van (de contouren van) mijn website, het regelen van bank- en verzekeringszaken en het opzetten van een administratie.
En ondertussen gaat de telefoon en word je benaderd door allerlei bedrijven die je de mooiste aanbiedingen doen omdat je ondernemer bent geworden.
Ik dacht dat ik daar geen last van zou hebben omdat ik bij de KvK een vinkje geplaatst heb. Achteraf blijkt dat alleen een vinkje voor verkoop via de post en deur te zijn (wel heel belangrijk!), maar moet ik me als bedrijf ook nog registreren in het Bel-me-niet-Register.
Dat laatste staat op mijn to-do lijstje van vandaag! Hahaaa! Kom maar op papieren en digitale tijgers! Ik lust jullie rauw (onder het genot van een kopje – lauwe – thee)!
Een ander to do-tje is ergonomie… Als je jezelf lang, lang, lang én vrolijk achter een laptop ziet zitten: knijp in je arm en word snel wakker, want dit is écht een droom. Pijnlijke waarheid is namelijk dat daar een ‘plank-in-je-nek-gevoel’ bij hoort!
Toevallig las ik vanochtend in de krant een stukje over ‘Emma’.
Emma is de pop van onderzoeker William Higham en ze ziet er niet bepaald florissant uit met haar bochel, rode ogen en andere kwalen die allemaal het gevolg zijn van een verkeerde werkhouding en langdurig zittend werken.
En laat die bochel nou precies zitten op de ‘plank-in-mijn-nek-plek’… Ik hoef niet uit te leggen dat deze blik op Emma vanochtend een extra motivatie was om ergonomie hoog op mijn to-do lijstje te plaatsen!
Goed. ‘Bel-me-niet’ en ‘Ergonomie’. De verhaaltjes ploppen ook op, maar moeten nog heel even wachten totdat ik deze stoorzenders geëlimineerd heb. Ik wil tenslotte geen chagrijnige Emma worden! 🙂
Hartelijke groet,
Sandra