Finny & Mac hadden een plan. En dat moest snel uitgevoerd worden, voordat alle sneeuw weg zou zijn. Zodra het zonnetje zich liet zien, gingen de muizenneefjes aan de slag.
“Hee Finny! Wat ben je aan het doen?”
Finny kijkt niet op of om, maar blijft doorwerken terwijl hij piept: “Wij zijn onze eigen Olaf aan het maken!”
“Onze eigen Olaf? Bedoelen jullie de sneeuwpop uit de Disneyfilm ‘Frozen’?” vraag ik verbaasd.
Mac kijkt me aan alsof ik héél dom ben.
“Ja natuurlijk!” piept hij. “Wij vinden Olaf leuk, want hij is altijd zo vrolijk. En nu ligt er veel sneeuw en kunnen wij onze eigen Olaf maken!”
Achter mij hoor ik de sneeuw kraken. Daar komt Finny aangestormd!
“Ik heb de armen voor Olaf!” piept Finny trots en hij steekt twee takjes voor zich uit.
“JoePIEP!” juicht Mac, “Dan ga ik op zoek naar ogen en een neus!”
Daar is Mac weer. Wat houdt hij tussen zijn pootjes geklemd?
“Kijk!” roept Mac terwijl hij de tak naar voren steekt. “Besjes voor Oscars ogen!”
Aha! Slimme muizenneefjes!
Er wordt snel gewerkt, want het zonnetje kan dan wel schijnen, maar de sneeuw is koud aan de blote pootjes! De Olaf van Finny & Mac komt tot leven.
“Hee muisjes, krijgt jullie Olaf geen mond?” vraag ik nieuwsgierig. En alweer kijken de muizenneefjes mij aan alsof ik héél dom ben…
“Nee natuurlijk niet” piept Finny, “want dan eet Olaf al onze kaas op!”
Tja… als je gek bent op kaas, dan kun je maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Olaf kijkt inderdaad een beetje ondeugend. Zelfs zonder mond. Zijn armpjes zijn al uitgestrekt. Alsof hij zó een kaasplankje op zou willen rennen en álles mee zou nemen!
En dan ligt er ineens MUISACHTIG veel sneeuw! Finny & Mac kijken hun ogen uit. Dik ingepakt tegen de kou trekken ze hun Olympische slee omhoog; Hop-hop-hop, de Muizenberg op!
“Ben je nog bang voor splinters in je muizenbillen Finny?” vraagt Mac met een ondeugende lach.
“Het maakt me allemaal niet uit Mac, dit is geweldig!” glundert Finny, terwijl hij een sneeuwvlok uit zijn kraaloogjes veegt.
Als ze bovenaan staan springen de muizenneefjes op de slee en dan… als in een achtbaan, gaat het eerst langzaam… En dan sneller….
En sneller… En SNELLER!!!
KRRRSSSHHHHHHHH…… De verse sneeuw kraakt als ze met hun slee onderaan hun Muizenberg tot stilstand komen. Mac heeft er een witte snoet van gekregen!
“NOG EEN KEEEEEEER!!!” roepen Finny & Mac in koor. Ze rennen zó hard dat je zou denken dat ze door een Kattenmormel achtervolgd worden!
“Ga maar vast zitten Mac, ik zal je duwen. Dit lijkt een beetje op het sleeën over het mos* in de bossen!” grinnikt Finny. *Lees hierover meer in ‘Schatreis, de avonturen van Finny & Mac‘
Mac piept verschrikt: “Je wordt toch niet wéér misselijk Finny?!”
“Neeee joh!” Finny lacht. Dit is niet zo eng; als we vallen, landen we lekker zacht!”
“Ben je er klaar voor Mac? Eén!”
“Twee!”
“DRIE! JoePIEIEIEP!!!”
En zo wordt er nog lang gerend, gegleden en gelachen in de sneeuw. Net zolang totdat de pootjes, oortjes en neusjes bijna stijf van de kou worden. Dan is het tijd voor warme chocolademelk bij de open haard van het Muizenhuis. Misschien wel met een blokje kaas op een prikkertje!
De postbode stond zaterdag voor onze deur met een pakketje. Een pakketje voor ‘MacFlannegan’. Wat deftig! Er zijn maar weinig mensen en muizen die de echte, maar ook hele lange naam van Mac gebruiken. Wat zou het zijn?
Als ik het pakketje naar het muizenhuis breng, staat Mac al klaar bij de voordeur.
Ik denk dat Finny deze keer van niets weet; hij kijkt verbaasd naar beneden. Mac drukt met zijn pootjes op het papier en begint te glunderen.
“JoePIEP!!!” juicht Mac en hij gooit zijn muizenarmpjes met een grote zwaai in de lucht. “Precies op tijd!”
Ik zie Finny denken: Precies op tijd? Wat is precies op tijd? Op tijd voor wat? Waarom weet ik hier niets van?
Finny houdt niet van geheimen en barst zowat uit elkaar van nieuwsgierigheid. Zo snel als zijn pootjes hem kunnen dragen trippelt hij naar beneden.
“Zal ik helpen Mac? Wat is het?” Finny’s snorharen trillen van de spanning, maar hij krijgt geen antwoord. Mac is veel te druk bezig met het los maken van het plakband.
Finny verspilt geen energie meer met vragen stellen en helpt Mac mee. Dat geheimzinnige pakket moet open. Geen geheim blijft lang verborgen voor een nieuwsgierige muis, zeker niet als je Finny heet!
Als sneeuw voor de zon is het bruine papier verdwenen en wat overblijft…
“Oh nee”, piept Finny en hij grijpt naar zijn hoofd. “Wat heb je nu gekocht?”
“Dit”, Mac’s stem klinkt heel gewichtig, “is een slee. Een Olympische slee!” Mac’s pootjes aaien voorzichtig over het ruwe hout en hij wijst naar de Olympische ringen die voorop de slee geschilderd staan. “Als het morgen gaat sneeuwen, kunnen we samen over de sneeuw vliegen Finny!”
Finny begint te snuiven: “Een Olympische slee uit 1924 Mac. Negen-tien-vier- en-twintig! Onze oudste kaas is nog niet zo oud! Hier krijgen we alleen maar splinters van in onze kadetten!”
“Ik heb hem gekocht van neef Murdoc. Dit was de slee van Bliksemsnelle Bob.” Mac glimt van trots. “Hij heeft er in 1924 alle Olympische kaasmedailles mee gewonnen!”
“Je hebt deze slee gekocht van neef Murdoc? Malle Murdoc?” piept Finny en hij schudt zijn hoofd zo hard op en neer dat zijn oren wapperen. “Ik heb nog nooit gehoord van Bliksemsnelle Bob. Murdoc houdt van grapjes. Ik denk hij dit malle verhaal verzonnen heeft om ruimte te kunnen maken in zijn voorraadschuur. Ik zou ook liever verse kaas in mijn schuur bewaren dan een slee uit NEGEN-TIEN-VIER-EN-TWINTIG!” Finny begint steeds harder te piepen.
Mac haalt zijn schouders op. “Maak je niet zo druk Finny. We gaan morgen op sneeuw avontuur. Met of zonder splinters.” Mac gaat op de slee zitten en pakt het touw om mee te sturen stevig vast.
“En weet je wat het voordeel is van splinters?” Mac proest het uit van het lachen, “Daar kun je een stukje kaas mee prikken!”
Finny probeert boos te blijven kijken, maar het lukt hem niet. Het duurt niet lang of hij staat te schuddebuiken van het lachen.
“Ik hoop wel dat er muisachtig veel sneeuw gaat vallen Mac!” piept Finny enthousiast, “Dan krijgt Malle Murdoc spijt dat hij zijn Olympische Splinter Slee aan jou heeft verkocht!”
Af en toe krijg ik van (groot)ouders, ooms en tantes de mooiste berichtjes van de wereld; lieve teksten, vertederende filmpjes en schattige foto’s van en over kinderen die helemaal opgaan in de avonturen van Finny & Mac. Dat zijn de momenten waarop mijn schrijvershart zwelt van trots en mijn ogen waterig worden.
Laatst kreeg ik deze prachtige tekening van de trotse mama van Abel en ik mag ‘m met jullie delen:
Ik hoorde de muisjes de laatste dagen steeds vaker opgewonden piepen. Meestal is dat een teken dat ze iets in hun schild voeren. Elke keer als de bel ging, stonden ze met hun spitse snuitjes voorop. Vooral de postbode was erg populair, dus waarschijnlijk hebben Finny & Mac iets besteld, maar wat?
Gisteren, op Oudjaarsdag, was het raak. Finny loopt snel voor mij uit om als eerste bij de deur te zijn.
De postbode heeft een pakketje op de deurmat gelegd. Terwijl Finny aan het pakketje begint te trekken, rent Mac mij voorbij. Zijn pootjes steken enthousiast in de lucht en hij piept uit volle borst: “JoePIEP! Precies op tijd!”
Precies op tijd voor wat???
De muizen spierballen worden aan het werk gezet!
Zo te zien is het écht post voor de muizenneefjes. ‘De Heren Finny & Mac’, staat er op het etiket. Heel deftig. En wat zie ik er ook op staan? ‘Firecrackers’. Dat is het Engelse woord voor ‘vuurwerk’. Wacht even… VUURWERK???
Lieve muizenmannen, dit kan écht niet! Er is een vuurwerkverbod! We mogen dit jaar geen vuurwerk afsteken!
Maar Finny & Mac trekken zich niets aan van mijn protest.
De razendsnelle muizenpootjes trekken en scheuren het bruine papier aan snippers. Al snel hebben ze een doosje vuurwerk te pakken.
Of toch niet?? Finny doet zijn pootjes voor zijn ogen en piept teleurgesteld: “Oh neeee Mac! Het is geen vuurwerk, het zijn crackers!”
Mac haalt zijn schoudertjes op. “Dat is niet zo erg Finny, ik lust wel een crackertje.” Mac neemt een flinke hap van de cracker die hij in zijn pootjes heeft. “Mmmmmm,” bromt hij tevreden.
Maar dan ineens, alsof hij door een wesp gestoken wordt, laat Mac de cracker vallen. Hij rent zo hard als zijn kleine pootjes hem kunnen dragen weg. Finny snapt er niets van. Wat gebeurt er met zijn neef en grootste vriend?
“VUUUUUR!” Piept Mac, terwijl hij wegrent.
“Mac! Wacht op mij! Wat is er aan de hand?” Finny gooit zijn pootjes in de lucht en rent achter Mac aan.
‘Www… wwww… WATER!!” Piept Mac met een schorre stem. Hij heeft zweetdruppeltjes op zijn hoofd staan.
De muisjes rennen naar de keuken. Daar staat de drinkbak van de hond. Mac neemt een enorme duik en plonst hupsakeeeee met zijn snuit in het water!
Wat een geluk dat Finny erbij is; Finny kan Mac nog net bij zijn staart grijpen, anders was hij in het water gevallen!
Mac hijgt. Zijn neus is een beetje rood en de tranen rollen over zijn wangen. “Mijn mond staat in brand! Dat zijn helemaal geen lekkere crackers! Het zijn vurige crackers. Met chili PIEPers!”
Mac zucht: “Geen vuurwerk én geen crackers. Nu hebben we niets voor vannacht. Hoe jagen we nu het oude jaar weg? We hebben geen knallers en geen flitspotten.”
Finny grinnikt: “Misschien wil het oude jaar een stukje vurige cracker? Als hij net zo snel rent als jij, dan is hij zó weg! De volgende keer moet je met je hoofd denken in plaats van je buik Mac. Deze keer was het maar een chili PIEPer, maar wat als er iets anders in gezeten had?”
Mac lacht als een muis met kiespijn en kijkt er ook een beetje schuldig bij. Hij wrijft over zijn buikje en zucht: “Het voelt wel een beetje als vuurwerk in mijn buik Finny.”
Ik heb medelijden met de muizenneefjes. Ze zijn zó teleurgesteld. Ik loop naar de zolder en begin te zoeken. Het kost wat moeite, maar ik heb iets gevonden waar Finny & Mac vast blij van worden. Trek je brandweermuizenpak maar aan Finny!
Finny en Mac kijken een beetje raar naar de stokjes die ik in de grond steek. Alleen zijn het geen stokjes, maar…. STERRETJES!!!
En zo hebben Finny & Mac er toch een beetje voor gezorgd dat het oude jaar is weggejaagd en het nieuwe jaar is met veel gePIEP begroet!
Soms is het fijn om muisjes in huis te hebben. Tenminste… als ze Finny & Mac heten!
Maar het is ook spannend. Want er kan ineens een MUIS uit je kerstboom vallen!
Help!
Zonder helmpje of parachute valt Mac uit onze kerstboom.
Hij piept er oorverdovend hard bij. Maar… hij klinkt niet bang?
Hij klinkt… vrolijk? Ja! Vrolijk!
JoePIEEIEIEIP!
Mac valt en valt en valt en ineens…. Hangt hij stil. MUISstil!
Wacht eens even. Mac zit vast aan een touw! Een echt bergbeklimmers touw, maar dan voor muisjes.
“Ik ben er klaar voor Finny!”
Wat bedoelt Mac?
Hij staat stevig, met zijn pootjes rond een tak van de kerstboom en één pootje houdt het touw vast.
Ineens hoor ik enthousiast gepiep onder de boom.
Is dat Finny?
Inderdaad, het is Finny! Samen Rudolph, het rendier met de rode neus!
Finny knoopt Rudolph stevig vast met het touw. Wat gebeurt er toch?
Even later piept Finny opgewonden: “Rudolph is klaar om te vliegen Mac!”
Aha! Die slimme Finny & Mac!
Ze hijsen Rudolph aan het touw naar boven. Dat gaat een stuk beter dan klimmen met een rendier op je rug!
Mac knipoogt en fluistert naar mij: “Rudolph wil deze Kerst graag héél hoog in de kerstboom zitten, dan kan hij alles goed in de gaten houden!”
Het is best wel fijn om behulpzame muisjes in huis te hebben, maar jammer genoeg worden ze altijd snel afgeleid. Deze keer door… een kerstbal!
Een potje Muizenvoetbal is altijd leuk, zeker als je een lekker zachte kerstbal hebt, die niet kapot kan gaan. Finny doet een stapje naar achteren, zwaait zijn rechter pootje naar achteren en…
GOAL!!!
Of niet???
Weet Mac de kerstbal nog net tegen te houden met deze enorme snoekduik? Wat denk je?
Ik denk dat ik de andere zachte kerstballen ga verstoppen voordat er ongelukken gebeuren. Voordat je het weet, ligt er een kerstbal in de kaasfondue. Al zullen de muisjes dat niet erg vinden, denk ik…
Finny & Mac stuiteren over de tafel heen. Wat zijn ze aan het doen? De krant aan het lezen?
Hebben de muizenneefjes iets spannends gelezen?
Mac wijst opgewonden naar een foto rechtsonder in een krantenartikel.
Finny kan zijn ogen niet geloven
“Mac,” piept Finny, “we zijn beroemd, want we staan in de krant!”
En niet alleen de muisjes staan in de krant!
Finny & Mac rennen naar de koelkast. Ik denk dat ze hun beroemdheid gaan vieren met een stukje kaas (of twee).
En de muisjes hebben het goed gezien; we staan met z’n allen in de lokale huiskrant ‘Thuis in’ en daar ben ik (en de muisjes dus ook) reuze trots op!
Een tijdje geleden ben ik geïnterviewd door Eva van Woerkum. Eva heeft een gezellig gesprek omgetoverd tot een heus krantenartikel dat haar stempel draagt, maar waar ik mezelf helemaal in terug lees; super knap. Dank je wel Eva!
Wil je het ook lezen zonder dat er nieuwsgierige muisjes voorhangen? Hier vindt je het hele krantje en wij staan op pagina 14.
JoePIEP!
OK. Ik denk dat ik eens even ga kijken hoe het met de kaas staat. En of de muisjes al buikkrampen hebben…
