De postbode stond zaterdag voor onze deur met een pakketje. Een pakketje voor ‘MacFlannegan’. Wat deftig! Er zijn maar weinig mensen en muizen die de echte, maar ook hele lange naam van Mac gebruiken. Wat zou het zijn?
Als ik het pakketje naar het muizenhuis breng, staat Mac al klaar bij de voordeur.
Ik denk dat Finny deze keer van niets weet; hij kijkt verbaasd naar beneden. Mac drukt met zijn pootjes op het papier en begint te glunderen.
“JoePIEP!!!” juicht Mac en hij gooit zijn muizenarmpjes met een grote zwaai in de lucht. “Precies op tijd!”
Ik zie Finny denken: Precies op tijd? Wat is precies op tijd? Op tijd voor wat? Waarom weet ik hier niets van?
Finny houdt niet van geheimen en barst zowat uit elkaar van nieuwsgierigheid. Zo snel als zijn pootjes hem kunnen dragen trippelt hij naar beneden.
“Zal ik helpen Mac? Wat is het?” Finny’s snorharen trillen van de spanning, maar hij krijgt geen antwoord. Mac is veel te druk bezig met het los maken van het plakband.
Finny verspilt geen energie meer met vragen stellen en helpt Mac mee. Dat geheimzinnige pakket moet open. Geen geheim blijft lang verborgen voor een nieuwsgierige muis, zeker niet als je Finny heet!
Als sneeuw voor de zon is het bruine papier verdwenen en wat overblijft…
“Oh nee”, piept Finny en hij grijpt naar zijn hoofd. “Wat heb je nu gekocht?”
“Dit”, Mac’s stem klinkt heel gewichtig, “is een slee. Een Olympische slee!” Mac’s pootjes aaien voorzichtig over het ruwe hout en hij wijst naar de Olympische ringen die voorop de slee geschilderd staan. “Als het morgen gaat sneeuwen, kunnen we samen over de sneeuw vliegen Finny!”
Finny begint te snuiven: “Een Olympische slee uit 1924 Mac. Negen-tien-vier- en-twintig! Onze oudste kaas is nog niet zo oud! Hier krijgen we alleen maar splinters van in onze kadetten!”
“Ik heb hem gekocht van neef Murdoc. Dit was de slee van Bliksemsnelle Bob.” Mac glimt van trots. “Hij heeft er in 1924 alle Olympische kaasmedailles mee gewonnen!”
“Je hebt deze slee gekocht van neef Murdoc? Malle Murdoc?” piept Finny en hij schudt zijn hoofd zo hard op en neer dat zijn oren wapperen. “Ik heb nog nooit gehoord van Bliksemsnelle Bob. Murdoc houdt van grapjes. Ik denk hij dit malle verhaal verzonnen heeft om ruimte te kunnen maken in zijn voorraadschuur. Ik zou ook liever verse kaas in mijn schuur bewaren dan een slee uit NEGEN-TIEN-VIER-EN-TWINTIG!” Finny begint steeds harder te piepen.
Mac haalt zijn schouders op. “Maak je niet zo druk Finny. We gaan morgen op sneeuw avontuur. Met of zonder splinters.” Mac gaat op de slee zitten en pakt het touw om mee te sturen stevig vast.
“En weet je wat het voordeel is van splinters?” Mac proest het uit van het lachen, “Daar kun je een stukje kaas mee prikken!”
Finny probeert boos te blijven kijken, maar het lukt hem niet. Het duurt niet lang of hij staat te schuddebuiken van het lachen.
“Ik hoop wel dat er muisachtig veel sneeuw gaat vallen Mac!” piept Finny enthousiast, “Dan krijgt Malle Murdoc spijt dat hij zijn Olympische Splinter Slee aan jou heeft verkocht!”
Wordt vervolgd!
Vrolijke groetjes,
Sandra
