Finny & Mac gaan met ons mee naar Drenthe. Ze willen wel eens weten waarom de bedden in Drenthe zo interessant zijn.
Bedden in Drenthe? Oh, de muisjes bedoelen hunebedden!
Als de muizenneefjes aan het wandelen zijn, ziet Finny ineens een bord.
‘Hee Mac,’ piept Finny blij, ‘we hebben er eentje gevonden, het staat op het bord; hu-PIEP-bed D52. Hmmm…’ Finny wrijft over zijn snuitje. ‘Waarom heet dat bed D52? Dat is een rare naam!’
‘Wat een vreemd bed!’ Mac staat een beetje raar te kijken naar de stapel grote stenen voor hem.
‘Er staat een mens bij het hu-PIEP-bed; dan moet het wel bijzonder zijn! Maar het ziet er niet eh… zacht uit?’ Mac schudt zijn muizenbolletje. ‘Mensen zijn rare wezens. Maar ze houden ook van kaas. Dus misschien zien ze iets dat wij niet zien? Kom Finny! We gaan dichterbij kijken!’
De muisjes vinden het maar een gek iets, een hunebed. Ze besluiten er bovenop te klimmen. Je weet tenslotte nooit?
Als ze het hunebed aan alle kanten bekeken hebben, weten ze het zeker;
’Een hu-PIEP-bed is gewoon een berg stenen!’ piepen ze zó hard, dat het in Friesland zelfs te horen is.
Het is tijd om de muizenmannen iets meer te vertellen over hunebedden. Ik leg ze uit dat het niet zomaar een berg stenen is. 5.000 Jaar geleden hebben mensen deze stenen op elkaar gestapeld, om er een begraafplaats van te maken. De stenen zijn heel zwaar; wel 20.000 kilo per steen!
Finny kijkt moeilijk. Hij is even stil, maar piept dan; ‘Dat zijn wel 1.500 kazen per steen! Pffff… PIEP! Dat is heel zwaar!’
’Dat moeten hele sterke mensen geweest zijn!’ piept Mac met grote ogen.
Een dag later komen we bij een ander hunebed aan.
Finny wijst naar het hunebed, dat er heel anders uit ziet dan het hunebed van gisteren.
’Ik denk dat deze kapot is Mac. De stenen die er bovenop liggen, zijn gevallen!’
Mac reageert niet. Hij ziet iets anders in de verte. Zien jullie het ook? Er ligt nóg een hunebed.
De muisjes wandelen er naartoe.
’Deze ziet er veel beter uit Mac!’ piept Finny.
Finny heeft gelijk. Kijk eens hoe mooi al die zware stenen op elkaar liggen?
Dat willen Finny & Mac natuurlijk goed onderzoeken. Mac kijkt voorzichtig of er geen Kattenmormels onder de stenen zitten. Je kunt als muisje niet voorzichtig genoeg zijn.
Finny en Mac kijken hun ogen uit, terwijl ze onder het hunebed door lopen. Jammer genoeg zijn het geen zware kazen, anders hadden ze er een stukje uit kunnen knabbelen.
Finny heeft een idee: ‘Zullen we het andere hu-PIEP-bed repareren Mac? Als we elkaar helpen, lukt het ons vast wel om er een steen op te leggen. Dan is hij weer als nieuw!’
De muisjes trippelen blij naar het hunebed dat kapot is en zoeken een mooie steen uit.
‘Eén-twee-PIEP!!’
Finny & Mac tillen de steen op en schuifelen er voorzichtig mee naar het kapotte hunebed.
Met veel gezucht en gePIEP lukt het om de steen bovenop een grote steen van het hunebed te tillen.
Nog een beetje draaien…
‘JoePIEP!!’ piept Finny uit volle borst. ‘Wij zijn de geweldigste, beste, sterkste hu-PIEP-bedden bouwers van de hele PIEP wereld!’
Max schudt zijn muizenhoofdje. Gekke Finny!
’Kom Finny, ik heb honger gekregen van al dat gesjouw. Ik heb nog een stukje kaas in mijn rugzak zitten. Zullen we een plekje in het zonnetje zoeken om te gaan eten?’
Natuurlijk vindt Finny dat een goed plan! Niets smaakt zo lekker als een stukje kaas als je zo hard hebt gewerkt.
Mocht je binnenkort in Drenthe zijn, zou je eens kunnen kijken of je kleine steentjes op het hunebed ziet liggen. Misschien is dat het werk wel van Finny & Mac!
Vrolijke groetjes,
Sandra