Finny en Mac rennen opgewonden door het huis. Sinterklaas komt eraan! Of, zoals de muisjes hem noemen; SinterPIEPklaas. Vorig jaar verraste Sinterklaas de muisjes met chocoladelettertjes en hartjes van kaas.* Misschien dat ze dit jaar wéér wat lekkers krijgen. Of zelfs nog meer!
*Lees hier het verhaal van vorig jaar
Finny heeft gehoord dat Sinterklaas het erg leuk vindt als je iets moois voor hem knutselt. Hij heeft iets gevonden dat hij samen met Mac wil maken. Zijn pootjes wapperen door de lucht terwijl hij aan Mac uitlegt wat er moet gebeuren.
‘We gaan de hoed van SinterPIEPklaas maken!’ piept Finny enthousiast. ‘Eén voor jou en één voor mij. Dan ziet SinterPIEPklaas meteen dat wij de allergrootste SinterPIEPklaas fans zijn van de wereld!’
Met een potlood tekent Finny de hoedjes op rood papier. En nu knippen!
Een klein muisje met een grote schaar. Dat lukt natuurlijk helemaal niet goed. Mac krijgt de schaar niet goed open en dicht. Maar daar heeft hij een oplossing voor; een scherp mes!
‘Een MES! Ben je helemaal gék geworden Mac? Dadelijk snijd je je pootjes eraf!’ Finny is boos. Dit is véél te gevaarlijk! Maar wat dan?
‘We doen het sámen Mac. Met zijn tweetjes lukt het vast wel.’
En inderdaad; kijk eens wat een mooie hoed!
Of beter gezegd; een mijter. Zo heet de hoed van Sinterklaas.
Tadááá!!! Hier staan ze dan. Finny & Mac; de twee allergrootste Sinterklaas fans van de hele (muizen)wereld!
‘Kom Finny,’ roept Mac. ‘We gaan televisie kijken, dan kunnen we zien hoe SinterPIEPklaas het land binnen vaart!’
Kijk nou; Finny heeft zelfs bijna dezelfde staf als Sinterklaas!
Finny & Mac zingen uit volle borst sinterklaasliedjes en smikkelen samen van een groot stuk taaitaai.
‘Mmmmm Mac, wat is dit lekker! En we krijgen vast nog véél meer van SinterPIEPklaas als hij ziet wat wij samen geknutseld hebben.’
‘En we moeten het paard niet vergeten Finny’, piept Mac, terwijl hij over zijn buikje wrijft.
Het worden spannende dagen voor de muisjes. Wat denken jullie; hebben ze iets lekkers van de Sint verdiend?
Vrolijke groetjes,
Sandra